Jezus powiedział do swoich uczniów: Jak wam się zdaje? Jeśli kto posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich: czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się zabłąkała?A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych.
Jakże odmienne jest myślenie Boga od myślenia człowieka.Logika człowieka skupia się na sztukach,zostawiając dziewięćdziesiąt dziewięć jednostek naraża je na niebezpieczeństwo. Jednak ufa,że sobie poradzą.Teraz dla niego najważniejsza jest ta zagubiona.Troska i odpowiedzialność za nią nie potrafi odejść w zapomnienie.Dobrego pasterza można utożsamić z Bogiem.Bóg także wyrusza na poszukiwanie osób,które zagubiły się w swym ziemskim życiu:"Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia."Bóg nigdy o nas nie zapomina...i raduję się kiedy wracamy "pod jego skrzydła".Słuchaj może właśnie wychodzi aby Cię szukać...Może warto wyjść mu na przeciw?Czy jesteś w stanie łaski uświęcającej?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz